نیلوفر قائمی
بررسی منظومه «پل» هارت کرین از دیدگاه حافظه محیطی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- ادبیات فارسی و زبانهای خارجی
- شماره ساختمان محل ارائه
- ۱۷
- نام کلاس محل ارائه
- کلاس ۱۰۲[۲۰۱۰۲]
- شماره کلاس محل ارائه
- ۲۰۲
- تاریخ دفاع
- ۳۰ بهمن ۱۴۰۲
- ساعت دفاع
- ۱۵:۳۰
- چکیده
-
این مطالعه از این آگاهی ناشی شد که رویکردهای معاصر به شعر هارت کرین به درستی به سؤالات حافظه و محیط در رابطه با پراکندگی پل نمی پردازد. در دو فصل اول، با تحلیل کامل مسائل خاطره، فراموشی و محیط سعی شده است این پدیده ها با توجه به شعر کرین تعریف شود. بنابراین، رویکرد کرین به حافظه را در میان رشته‌های رایج اما پیچیده‌ای که بین ادموند هوسرل، مارتین هایدگر، فردریش نیچه و اندل تولوینگ جریان دارد، قرار می‌دهد. همچنین همزمانی دیدگاه زیست‌محیطی کرین را با تلفیق آن با نظریه‌های اندی کلارک و لارنس بوئل برجسته می‌کند. این امر چندین تغییر قابل توجه را در گفتمان در مورد این موضوعات نشان می دهد، از جمله اهمیت فراموشی در رویکرد خلاقانه به حافظه در جنبه های فردی و جمعی آن، و ماهیت انعطاف پذیر و چند وجهی محیط، چه به طور طبیعی داده شده باشد و چه از نظر فرهنگی در آنها تصور شود. در فصل سوم، هر شعر در پل با پس‌زمینه‌ای وسیع‌تر از تفکر پست‌مدرن بررسی میشود تا استدلال شود که تکه تکه بودن شعر کرین نتیجه مستقیم شاعرانگی فراموشی آن است، که نشان‌دهنده یک مدل محیطی به همان اندازه گریزان برای قاره آمریکا است.
- Abstract
-
This study arose out of the awareness that contemporary approaches to Hart Crane’s poetry do not appropriately address the questions of memory and environment in relation to the fragmentariness of The Bridge. In the first two chapters, a thorough analysis of the questions of remembrance, forgetting, and environment attempts to define these phenomena with respect to the poetry of Crane. Thereby, it situates Crane’s approach to memory among the common but intricate threads that run between Edmund Husserl, Martin Heidegger, Friedrich Nietzsche, and Endel Tulving. It also highlights the contemporaneity of Crane’s environmental vision by assimilating it to the theories of Andy Clark and Lawrence Buell. This reveals several significant modifications to the discourse on these subjects, including the importance of forgetting in a creative approach to memory in both its individual and collective facets, and the malleable and multifaceted nature of the environment, be they naturally given or culturally imagined in their poetic representation. In the third chapter, I consider in detail each poem in The Bridge against a wider background of postmodern thinking to argue that the fragmentariness of Crane’s poem is a direct result of its poetics of forgetfulness, which suggests an equally evasive environmental model for the American continent.