
رضا نوری
ترجمه مکاتبات دیپلماتیک در دوران سلطنت شاه عباس صفوی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- تاریخ دفاع
- ۲۹ شهریور ۱۴۰۲
- ساعت دفاع
- چکیده
-
پژوهشها در تاریخ ترجمه جهان نشان میدهند که مترجمان در طول تاریخ نهتنها وظیفه ترجمه و تفسیر رویدادهای مهم برای نمایندگان ملل مختلف را به عهده داشتند، بلکه به دلیل حضورشان در مذاکرات دیپلماتیک در مواردی بهعنوان بازیگران سیاسی و یا واسطه سیاسی عمل کردند و کار آنها بر تصمیمات سیاسی تأثیر گذاشته و نتایج تاریخی را شکل داده است. در دوران صفویه نیز با بررسی منابع تاریخی درمییابیم که رشد چشمگیر مکاتبات دیپلماتیک با کشورهای غربی و شخصیتهای بینالمللی پرنفوذ سیاسی گاه مدیون فعالیت مترجمان عصر صفوی بوده است. تحقیق پیش رو به دنبال یافتن و بررسی این شخصیتهای از دید پنهان را دارد.
اگرچه پژوهشهایی در خصوص شاهعباس صفوی و ابعاد سیاسی حکومت وی صورت گرفته است، سهم مترجمان در شکل دادن به نظام سیاسی وی و تعاملات دیپلماتیک وی با همتایان خارجی هنوز بهطور بایدوشاید موردتوجه پژوهشگران قرار نگرفته است. این پژوهش نیز به دنبال آن است تا با مستندسازی مشارکت مترجمان در تعاملات و مکاتبات شاهعباس این شکاف اساسی را پر کند.
نتایج این تحقیق میتواند چشمانداز جدیدی را فراهم کند که در آن مترجمین بهعنوان بازیگران مهم تاریخی به رسمیت شناخته شود. ثانیاً، این مطالعه بهعنوان بستری برای بررسی مفاهیم و پیامدهای گستردهتر دخالت مترجم در مبادلات دیپلماتیک عمل میکند. ثالثاً، تغییر کانون تمرکز پژوهش بر مترجمان، برخلاف روایات موجود که اغلب شخصیتهای سیاسی یا نظامی برجسته را در اولویت قرار میدهند به چالش میکشد و چشماندازی تازه برای درک روایتهای تاریخی ارائه میدهد.
این پژوهش بر اهمیت شناخت مترجمان دخیل در تعاملات و مکاتبات شاهعباس صفوی بهعنوان عوامل دارای اهمیت تاریخی تأکید میکند.
- Abstract
-
Research in the history of translation has shed light on the multifaceted roles of translators throughout history. These intermediaries not only facilitated the translation and interpretation of important events but also functioned as political actors and mediators in diplomatic negotiations, exerting influence on historical outcomes. Despite existing research on Shah Abbas Safavi and the political aspects of his reign, the crucial contribution of translators to his political system and diplomatic engagements has been largely overlooked. This study aims to address this gap by documenting the involvement of translators in Shah Abbas's interactions and correspondences.
The outcomes of this research offer a fresh perspective that recognizes translators as significant historical actors. Moreover, the study provides an opportunity to explore the broader implications of interpreter involvement in diplomatic exchanges. By shifting the research focus to translators, it challenges prevailing narratives that primarily prioritize prominent political or military figures, thereby offering a novel lens for understanding historical narratives.
By emphasizing the historical importance of the translators involved in Shah Abbas Safavid's interactions and correspondences, this research contributes to a comprehensive understanding of this era.