برگزاری اولین نشست پاسداشت زبان فارسی، آسیب شناسی و پیامدهای آموزش به زبان مادری

در روز دوشنبه ۳۰ مهرماه ۱۴۰۳ در دانشکده ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی با حضور تعدادی از اندیشمندان و متخصصان حوزه زبان و ادبیات فارسی نشستی با موضوع آسیب شناسی و پیامدهای آموزش به زبان مادری برگزار شد. در این نشست آقای دکتر احمد تمیم داری، دکتر محمد کاظم محمدزاده دکتر محمود بشیری دکتر مجتبی منشی‌زاده به دبیری دکتر محسن حبیبی به موضوعاتی در باب موضوع مورد اشاره پرداختند. آقای دکتر محمدزاده به اهمیت زبان فارسی نسبت به ابعاد هویتی آن برای ایران اشاره کردند و بیان داشتند زبان فارسی در عرض دیگر زبان‌های قومی و محلی نیست و زبانی برای یک قوم محسوب نمی‌شود بلکه زبان ایرانیان است. ایشان با اشاره به اصل ۱۵ قانون اساسی، اشتباه در برداشت از این قانون را موجب خدشه وارد شدن به ابعاد هویتی در آینده کشور دانستند. آقای دکتر تمیم‌داری نیز با نگاهی تاریخی به جایگاه زبان فارسی در میان ملل مختلف، مخصوصاً شبه قاره هند، به ریشه داشتن زبان فارسی برای قرون متمادی در گفتگوی مردم، ادیبان و دستگاه‌های حکومتی این سرزمین اشاره کردند و سپس بیان کردند که انگلیس و غربیان با دسیسه و فشار بسیار زیادی توانستند آرام آرام زبان فارسی را از آنجا بیرون کرده و انگلیسی را جایگزین آن نمودند. آقای دکتر منشی زاده نیز با تاکید بر اهمیت جایگاه زبان پارسی در ایران ریشه‌های تاریخی آن و تحولات به وجود آمده در دوره‌های مختلف تاریخی به این نکته اشاره کردند که هر یک از بزرگان زبان و ادبیات فارسی برای خود زبان محلی و قومی خود را داشته‌ است؛ اما هیچگاه آثار خود را به زبان محلی نسروده و خلق نکرده است و به زبان معیار فارسی شعر سروده و نثر بجا نهاده است. در ضمن اگر آموزش به زبان فارسی ممکن و جایز باشد، کدام لهجه و گویش از زبان‌های کردی، لری، ترکی و .... ملاک خواهد بود و در صورت امکان و انجام چنین چیزی، در انتها مردم با چه چیزی با هم ارتباط یابند. آقای دکتر بشیری به مقاصد سیاسی چنین سخنانی اشاره کردند و بیان داشتند که هیچ هدف علمی و فرهنگی در پشت این مطالب نیست و در انتها موجب ضربه به هویت ملی مردم می‌شود.