معرفی کتاب نقد نظریه تکامل

به نام خدا

مختصری دربارۀ کتاب نقد نظریۀ تکامل (به‌قلم والتر فریدمن، ترجمۀ محمد افقی، مقدمه و ویرایش مسعود فرهمندفر، انتشارات سیاهرود، 1402)

نویسندۀ کتاب حاضر، والتر فریدمن، در این کتاب ما را متوجه «تناقض‌های درونیِ»‌ نظریۀ تکامل می‌سازد و نشان می‌دهد که‌ چارلز داروین برخی از داده‌های مشاهداتی را برای ترویج کشف شبه‌علمی خود جعل می‌کرده است.

            فریدمن به طرق مختلف قصد دارد مفروضات منطقی نظریۀ تکامل را به چالش بکشد. او نظریۀ احتمال اولیه را به‌کار می‌گیرد تا نشان دهد که یک جهش تصادفی نمی‌تواند به کل جمعیت سرایت کند، به این معنی که تکامل گونه‌ها کاملاً درست و علمی نیست. فریدمن معتقد است که محور نظریه داروین (یعنی فرضیۀ انتخاب طبیعی) به‌لحاظ آماری غیرممکن است. فریدمن سپس به داده‌های ژنتیکی متوسل می‌شود تا نشان دهد که ایدۀ تکامل گونه‌ها به «نتیجه‌گیری‌های مضحکی» منجر می‌شود. در مرحلۀ بعد، فریدمن از یافته‌های انسان‌شناختی استفاده می‌کند تا نشان دهد که تکامل هرگز رخ نداده است. فریدمن در ادامه‌ به قوانین فیزیک متوسل می‌شود تا توضیح دهد که چرا اصولاً تبدیل‌شدن مواد معدنی به ماده آلی با ساختاری شبیه DNA غیرممکن است. دیدگاه نژادپرستانۀ داروین دربارۀ افراد آفریقایی‌تبار و پیامدهای آموزش نظریۀ تکامل نیز در این کتاب به بحث و بررسی گذاشته می‌شود. بخش پایانیِ کتاب نیز انتقادات گسترده‌ای را متوجه آثار منتشرشدۀ تکامل‌گرایان می‌سازد.

            فریدمن پیوسته به خواننده تذکر می‌دهد که تاریخ بشریت مملو از نظریه‌های نادرست است – طالع‌بینی، کیمیاگری، و نظیر آن – و می‌گوید همۀ این نظریه‌ها یک نقطۀ اشتراک دارند: برای جستجوی دانش ایجاد و سپس دچار اشتباه شده‌اند. اکثریت قریب به اتفاق نظریه‌های علمی نادرست، نه به این دلیل که با نظریه‌های جدید و پیچیده‌تر جایگزین شدند، بلکه صرفاً به‌دلیل فراوانی اظهارات متناقض و نیز مخالفت با داده‌های تجربی، زمین خوردند و به فراموشی سپرده شدند. فریدمن در سراسر کتاب به ما تذکر می‌دهد که‌ هر نظریه‌ای که در جهان معروف می‌شود لزوماً حاوی مطالب کاملاً علمی و صحیح نیست و بهتر است همواره با تفکر نقادانه به سراغ نظریه‌ها برویم و از هیچ‌ ایده‌ای بدون تفکر و تأمل دنباله‌روی نکنیم.